Afgelopen maand oktober is het me opgevallen dat Dakota groot is geworden.
En de bespiering van haar lichaam is krachtig en duidelijk zichtbaar.
Ze is nog steeds elegant in haar voorkomen.
Symmetrische slanke, lange lijnen versieren haar lijf.
Ze beweegt soepel, vaardig, beheerst, wendbaar, gracieus en bewust.
Het bewust bewegen, dat is een opvallend detail.
Tot de komst van Dakota was ik gewend aan Labrador Retrievers om me heen.
En die bewegen echt anders.
Die kunnen heel bewust niet beheerst bewegen bijvoorbeeld, hun hele leven lang !
Wellicht wat gechargeerd, ik wil het verschil aandikken.
Mooi vergelijkingsmateriaal heb ik hier aan boord ; Labrador reu Duggan.
Ook formidabele bespiering van zijn lijf, ook de symmetrie in een lang slank lijf.
En dan komt het grote verschil: de borst en borstkas en de poten en voeten.
Beide jachthonden.
Duggan duidelijk voor de korte en intense opdrachten, zijn start en sprintvermogen zijn Olympische Spelen waardig.
Hij is explosief en hij kan heel vaak achter elkaar explosief zijn gedurende bijvoorbeeld het apporteerwerk.
Het is zijn specialiteit.
Zijn lijf is daarvoor gemaakt, de stand van zijn poten en hoe hij zijn voeten plaatst in de sprint maken dat zichtbaar.
Hij kan heel snel stoppen wanneer hij in een rechte lijn aan het rennen is, na een wending niet, dan zwiept zijn achterlijf door.
Er wordt massa verplaatst op zo'n moment wat keihard naar achteren is gestuwd door zijn kracht.
Dat voorwaartse heeft een Retriever nodig in wat hij goed kan.
Apporteren en zwaardere apporten oppakken, vasthouden en daar ook nog mee rennen, springen en zwemmen.
Om dat goed in de bek vast te kunnen houden, is er contragewicht nodig aan de achterzijde. De rug moet beschermd worden en hij moet wel voorwaarts kunnen bewegen om te zien waar hij naartoe gaat met een apport in zijn bek.
Zijn lijf is er volledig op ingericht om dat verantwoord te kunnen doen, hij kan die explosiviteit en krachtsinspanning aan.
Met die mooie brede voeten staat hij letterlijk stevig op de grond.
Dakota is een duurloper, andere discipline voor de Olympische spelen.
Aerodynamisch beweegt zij, met haar lange poten en smalle voeten.
Vanwege de vorm van borst en borstkas kan zij uitbundig uitgrijpen met haar voorpoten.
Ze kan dus lengte, vaart en souplesse in haar rennen aanbrengen.
En dit kan ze heel lang volhouden.
Zij kan in volle vaart, zowel in rechte lijnen als in wendingen, ineens helemaal stil staan.
Die smalle voeten, haar gelijkmatige krachtverdeling en souplesse maken dat haar lijf dit kan.
Het is de specialiteit op haar eigen menukaart: ze is per slot van rekening een (voor)Staande Hond. Een specialist voor haar vakgebied.
Velden bejagen in vaart en met souplesse om stil tot stand te komen en aan te geven dat er wild aanwezig is.
Dat zij, net als een labrador, ook kan apporteren laat ik hier even buiten beschouwing.
In het geval van Dakota is haar absolute toptalent het bejagen van een veld.
En in de jaren dat ik haar nu mag volgen in haar opgroeien is te zien dat haar lijf hier voor gemaakt is.
Aangezien zij een uitermate korte vacht heeft is de vorm van haar spieren, de verschillende spiergroepen, goed te zien.
Tijdens het maken van foto's afgelopen oktober werd het zichtbaar duidelijk dat ze groot is geworden.
Ze is nu 3-half jaar oud, ze weegt 29 kilo.
