Ik raak dusdanig in de war van de wirwar van lijnen en ik weet dat ik de verwarring zelf creëer.
Duggan, Dakota, Jovi & Siena lopen met regelmaat aan de korte lijn mee.
En ik maak er werkelijk een potje van door mezelf in de weg te lopen.
Hoe zit dat?
De honden lopen aan korte lijnen mee om veiligheid te voorzien wegens bijvoorbeeld de aanwezigheid van andere verkeersdeelnemers op straat. Ook wanneer we terug naar de auto lopen gaan de honden aan de lijn of wanneer we weg lopen van de auto om de wandeling te starten.
Tijdens apporteren of zoekopdrachten lijn ik de honden op specifieke momenten ook aan.
Ik ben erg gewend geraakt aan Duggan en Dakota en nu zijn daar Jovi en Siena bijgekomen.
En dan kom ik tot de ontdekking dat ik degene ben die het lopen aan de lijn, met 4 honden, moet leren.
Labrador Beer loopt niet meer mee in dit tempo aan de lijn, zij geniet bepaalde privileges op de leeftijd die zij ondertussen heeft mogen bereiken.
Ontdekking #1
Afgelopen 3 jaar heb ik fysiek ongemak ervaren waardoor ik onstabiel liep. Ik ben bezig om bewust, rechtop, te lopen. Mijn aandacht gaat daar met momenten naartoe, omdat ik merk dat dit (nog) niet vanzelf gaat.
Niet lopen, weinig lopen, scheef lopen en lopen met pijn heeft mij doen reageren met het ontwijken van bepaalde bewegingen en vooral van het tempo maken. Ik ben weer aan het leren lopen zoals fysiek bij mij past. Mijn lijf en brein reageren soms ineens zoals in de afgelopen 3 jaar en dan beweeg ik plots onstabiel.
Op zo'n moment kan ik niet goed mijn aandacht naar iets anders verleggen, heb ik dan 4 lijnen vast, dan ontstaat er makkelijk een spinnenweb aan hondenriemen.
Ontdekking #2
Mijn vasthoudendheid beperkt me om flexibel te reageren in het lopen met de 4 aangelijnde honden.
Gaandeweg merk ik dat ik een plan had en dat werkt niet. Ik kan niet van tevoren weten hoe de dingen zullen gaan.
Ik weet niet hoe de honden op elkaar reageren en wie er makkelijk naast elkaar lopen of juist niet.
Ik had bedacht dat de honden 2 aan 2 zouden gaan lopen, zonder pardon, omdat ik dat blijkbaar het ideale plaatje vind ?!
Die vasthoudendheid zit me zowel fysiek als mentaal in de weg en door controle te zetten op de lijnhantering voed ik dat en schakel ik het veerkrachtig denken en doen uit.
ONtdekking #3
Door te filmen en dit terug te kijken zag ik wat er gaande was. Mijn hoofd schoot in een kramp, teveel denken over hoe het moest, in mijn eigen wereld lopen.
En daardoor schoot mijn lijf in de kramp, zodat de honden ook krampachtig bewogen aan het uiteinde van de lijnen.
Van de ene naar de andere kant, naar voren, naar achteren, tempowisselingen.
En ik zag dat de honden gewoon heel fijn aan de korte lijnen lopen. Ik maak er een potje van, door er gedoe van te maken en de oorzaak bij de honden te zoeken en te leggen.
ONtdekking #4
De eenvoudigste oplossing is vaak de beste.
Tijd om gewoon te gaan lopen, vooruit. Meebewegen met de honden, voelen wat ze doen aan de lijnen en meer hen volgen dan dat ze mijn plan zouden moeten volgen, dat werkt namelijk niet in dit geval.
ONtdekking #5
De honden leren mij lopen aan de lijn. Ik heb er werk van gemaakt om dit te onderzoeken voor mezelf, in de spiegel kijken, realiseren dat er verandering van denken en handelen nodig is en accepteren dat de honden daar leidend en heel erg goed in zijn.
Met een lach
De ontspanning begint te komen. Ik heb regelmatig de slappe lach of een giechelaanval wanneer ik merk dat ik aan het 'kantklossen' ben met de lijnen.
De weg van de eenvoud, dat is mijn weg.
Dat ben ik me weer opnieuw bewust geworden met de komst van Jovi & Siena.
