Ze is 15 en een half jaar oud geworden, afgelopen week, toen we een zomerse week in Frankrijk vierden.
Ze woont ruim 5 jaar bij ons, op haar 10e is ze bij ons gekomen.
En nu ging ze voor de 10e keer mee naar Frankrijk, prachtige ervaring weer.
Ze gaat minder makkelijk bewegen. Er zijn een aantal bobbels op haar lijf die aan het groeien zijn. Ze heeft een hartruis. Ze slaapt meer en diep. Ze is ondertussen volledig doof.
In het vakantiehuis tilden we haar het trapje, binnenshuis, van 2 treden op en af.
Iedere keer dat het nodig was deden we dat.
De hoogte van de treden en de gladheid van de tegel is voor haar nu een obstakel.
Voor ons niet en zodra ze weer met 4 poten aan de grond staat gaat ze volledig haar eigen gang in haar eigen ritme.
Wanneer we erop uit gaan is ze volop aanwezig.
Het is zichtbaar dat ze dan geniet. We passen het tempo aan.
1 van ons stapt met Beer mee, de ander beweegt vlotter in het tempo van Duggan en Dakota.
We wachten op elkaar of degene die wat vooruit loopt komt simpelweg een stukje terug gelopen.
Dan komen Duggan en Dakota hard aangerend en daar is Beertje fan van.
Ze kijkt dan zo blij en trots en altijd is er het contact tussen de honden, altijd gaan de anderen dan even naar Beer toe.
Reu Duggan zorgt bijzonder goed voor Beertje. Hij zoekt haar meerdere keren per dag op.
Tijdens wandelingen, maar ook in huis of de tuin.
Even oren wassen, bij haar liggen of haar uitnodigen tot spel.
En met regelmaat gaat ze daar op in, het duurt allemaal korter dan voorheen, maar dit contact is machtig waardevol.
Jonge teef Dakota brengt haar kleine stokjes en dan gaan ze die samen verpulveren.
Samen kuiltjes graven in de modder is ook favoriet.
En ook Dakota gaat dagelijks een aantal keren bij haar liggen, wat rondkijken samen of in slaap vallen.
Ze is gek op kriebelen op haar buik en stoeien met Robert.
Dat komt ze ook zelf opzoeken met een uitdagende blik in haar ogen.
Van mij krijgt ze, stiekem, een half biscuitje wanneer ik dat eet bij de koffie.
De andere honden krijgen dat niet.
Beertje kijkt totaal niet naar wat wij eten, behalve een biscuitje, dan is ze plots opvallend dicht in de buurt.
Dat heb ik 2 jaar geleden opgemerkt en wellicht kreeg ze dat bij haar vorige eigenaar....
Het lukt ons nog steeds om dat onopvallend samen te delen.
Voertjes zoeken in het gras, scharrelen rondom de auto tijdens de mini picknicks, kijken naar de andere honden terwijl die apporteren en keihard rennen, stampen door de modderplassen en haar neus er doorheen halen, water drinken uit de bak en dat het alle kanten op spettert, neus in de wind en tevreden liggen ; Beertje.
Beertje is mooi oud aan het worden.
We genieten van haar en van de manier waarop ze dit doet.
Een tevreden nieuwsgierige levensgenieter die haar eigen pad volgt en oog heeft voor een ander.
Ik ben blij dat ze in mijn leven is.